İtfaiye Kavşağı’ndan başlayıp doğuya doğru uzanarak Sakarya Caddesi ile birleşir. Bir kısmı ile mahallenin Şeyh Adil Mahallesi ile de sınır çizgisini oluşturur.

Caddeye ismi verilen III. Selim Osmanlı sultanlarındandır. Babası Sultan III. Mustafa, annesi Mihrişah Sultan’dır. Aralık 1761 yılında dünyaya gelen III. Selim, Osmanlı tahtına Nisan 1789 tarihinde oturdu. İslami ilimlere vukufu, şiir, hat ve diğer güzel sanatlardaki mahareti ve kısaca kültürü açısından, denilebilir ki, 1595’de vefat eden III. Murat’tan sonra gelen padişahlar içinde bir numaradır. III. Selim, aynı zamanda dirayetli, merhametli ve ıslahata taraftar olan bir padişahtır.

Saltanat III. Selim’ e intikal ettiğinde, cephelerde durum çok kötüydü. Zira Rus ve Avusturya cephelerinde savaş tüm hızıyla devam ediyordu. Osmanlı kuvvetleri, Eflak’a bağlı Yerköyü’nde Avusturya kuvvetlerini mağlup etseler de, Tuna’nın güneyine çekilmek durumunda kaldılar. Ruslar, Besarabya ile Dobruca arasındaki Osmanlı savunma merkezlerini, bazı kayıplar ve mağlubiyetlerle birlikte ele geçirmiş oldu. İsveç’le yapılan ittifak Osmanlı Devleti’nin hiç işine yaramadı. Bu sırada 1789 Fransız İhtilali’nin olması, Osmanlı Devleti’ni rahatlattı ve Avusturya barış andlaşması istedi. Ağustos 1791’de imzalanan Ziştovi Muahedesi ile Avusturya-Osmanlı Harbi sona erdi. Böylece Tarihteki son Alman-Türk savaşı sona erdiği gibi, Alman kuvvetler, Belgrad başta olmak üzere işgal ettikleri yerleri Osmanlılara iade ettiler. Osmanlı Devleti ile başbaşa kalan Rusya da sulha yanaştı ve Ocak 1792 tarihinde imzalanan Yaş Andlaşması ile Özü ve Hocapaşa (Odesa) gibi bazı sahil şehirleri Ruslara bırakılarak, Osmanlı-us Savaşı’na da son verildi.

Cephelerde kaybeden Osmanlı Devleti, sosyal, hukuki, iktisadi ve özellikle de mağlubiyetlerin birinci sebebi sayıldığından askeri ıslahaları düşünmeye başladı. Zira devlet, dış düşmanlara karşı vatanı müdafaa ederken, iç durum hiç de iyi değildi. Anadolu’da derebeyleri, Rumeli’de ayanlar ve cephelerde savaşan yeniçeri grubu, devlet için büyük bir bela haline gelmişti. Osmanlı ordusunun ve hatta bütün devletin yeniden düzenlenmesi gerekiyordu. Osmanlı Devleti, gerileme devrini tamamlayarak artık yıkılmanın sancılarını çekmeye başlamıştı. 24 Şubat 1793’de Nizam-ı Cedid bir Hatt-u Hümayun ile ilan edildi.

Nizam-ı Cedid de fayda vermedi. Osmanlı Devleti devamlı kan kaybediyordu. 400 yıldır dost devlet olarak bilinen Fransa’nın başına geçen General Napolyon Bonaparte, 1797 yılında Venedik Cumhuriyeti’ne son vererek Osmanlı Devleti’ne komşu haline gelmişti. Bununla da kalmadı ve harp ilan etmeden Mısır İskenderiye önlerine geldi. Şubat 1799’da Filistin’e doğru ilerleyen ve Gazze ile Yafa’yı teslim alan Bonaparte, Akka’da Cezzar Ahmed Paşa tarafından durduruldu. “Akka’da dudurulmasaydım, bütün Şarkı ele geçirirdim” diyen General, İstanbul’dan bir ordusunun Mısır’ın Tahliyesi Mukavelesi imzalandı ve Osmanlı ordusu Mısır’a girdi. Böylece III. Selim’e de Gazi unvanı verildi.

Bu arada, Fransız İhtilali’nin milliyetçiliği tahrik etmesi sebebiyle 1806 yılında Sırplar ihtilal çıkardılar. Bunda Yeniçerilerin Hristiyan tebe’aya kötü muamelesinin de etkisi vardı. Zaten Rumeli’de hakim olan da devlet değil, a’yan denilen zorbalar idi.

Önceleri Nizam-ı Cedid’e taraftar olan ve en azından ses çıkarmayanlar Nizam-ı Cedid ricalinin suiistimallerini ve ahlaksızlıklarını görünce, aleyhe geçmeye başladılar. 25 Mayıs 1807’de Kastamonulu Kabakçı Mustafa denilen bir neferi kendilerine reis tayin eden Yeniçeri yamakları, 19 yıl sürecek olan bir iç isyanı başlattılar. III. Selim halim ve selim birisi olduğu için, kan dökmeye değil taviz vermeye taraftardı. Bu sebeple 28 Mayıs 1807’de Nizam-ı Cedid’i ilga etti ve bir gün sonra da kendisi tahttan indirildi.